Galega (Rolland, Flore populaire) : Différence entre versions

De PlantUse Français
Aller à : navigation, rechercher
 
Ligne 14 : Ligne 14 :
 
[Tome IV, 173]
 
[Tome IV, 173]
  
== ''Galega officinalis''. (Linné). LA RUE DE CHÈVRE. ==
+
== ''Galega officinalis'' ==
 +
 
 +
<center>'''''Galega officinalis''. (Linné). LA RUE DE CHÈVRE.'''</center>
 +
 
  
 
*galegOy gralega, galea, regalea, regallicum, herba gallica, ruta gaîlica,
 
*galegOy gralega, galea, regalea, regallicum, herba gallica, ruta gaîlica,
Ligne 43 : Ligne 46 :
 
*gaUtga, italien, Economia, 1650, p. 450. (Hà virtu maravigliosa coniro la
 
*gaUtga, italien, Economia, 1650, p. 450. (Hà virtu maravigliosa coniro la
 
*peste).
 
*peste).
*graliga, gralega, iial., J. Schenkius a Grafenberg, Observât, medicœ, Fraocof. 1609, p. 1002 (»).
+
*graliga, gralega, iial., J. Schenkius a Grafenberg, Observât, medicœ, Fraocof. 1609, p. 1002 <sup>(1)</sup>.
 +
 
  
 
(1) Schenkius rapporte l'histoire d'un lézard qui chaque fois qu'il était blessé par une vipère, allait manger du ''galega'', et reprenait de nouvelles forces pour le combat.
 
(1) Schenkius rapporte l'histoire d'un lézard qui chaque fois qu'il était blessé par une vipère, allait manger du ''galega'', et reprenait de nouvelles forces pour le combat.
 +
  
 
[174]
 
[174]

Version actuelle en date du 29 avril 2013 à 21:33


Phaseolus
Eugène Rolland, Flore populaire, 1896-1914
Glycyrrhiza


[Tome IV, 173]

Galega officinalis

Galega officinalis. (Linné). LA RUE DE CHÈVRE.


  • galegOy gralega, galea, regalea, regallicum, herba gallica, ruta gaîlica,
  • herba galeni, herba daneta, herba marianica, herba nesa, g'mrca^
  • giarga, castracana^ capragina, caprego, pestichiariay peitichiaria, lat du moyen âge, Diefenbach.
  • caprago, lat. du 13" s., Petrus de Crescentiis, cité par Meyer, Gesch. d. Bot.
  • rutta capraria, cratega, anc. nomencl. (1592), Ratzenberger.
  • galligai'ia, capragine, anc. nomencl. (15* s.), J- Camus, L'op. sal., p. 40,
  • onobrychis, regalega, anc. nomencl. (16" s.), Mattirolo.
  • herba sarracena^ fcenigraecum sylvestre, anc. nomencl., Brasavolus, IfïSfi,
  • cicer sacerdotalis^ anc. nomencl., Alonso, 1606.
  • rue-chèvre, f., angevin du 17« s.. Annales de la soc. Unn. de Maine-ei-L.^
  • 1853, I, 123.
  • rue chevrière, f., franc., Duez, 1664.
  • rue de chèvre, f., franc., Duez, 1664; etc., etc. [Les chèvres Ë[ui en mangent ont beaucoup de lait].
  • rudo dé cabro, f., provenç., Réguis.
  • galégay m., franc., Savary, 1741 ; etc.
  • nias d*Espagne, m., Pithiviers (Loiret), r. p.
  • sainfoin d'Espagne, m., franc., Vilmorin, FI. de pleine tetTe.
  • sinfouin de gardrin, m., Pas-de-Calais, c. par M. B. de Kerhervé.
  • sinfouin de jardrin, m., Maillezais (Vendée), c. p. M. Ph. Télot.
  • Uivanè%e, f., franc., Nemkich, 1793.
  • gulbatte, f., Saint-Georges-des-Groseilliers (Orne), r. p. (Nom usité par les herboristes de la localité).
  • faux indigo, m., franc., Boitard.
  • faux indigotier, français, Lecoq, 1844.
  • castracane, italien, Murât cri. Délia peste, 1721, p. 130.
  • sayacena, italien, Duez, 1678.
  • gaUtga, italien, Economia, 1650, p. 450. (Hà virtu maravigliosa coniro la
  • peste).
  • graliga, gralega, iial., J. Schenkius a Grafenberg, Observât, medicœ, Fraocof. 1609, p. 1002 (1).


(1) Schenkius rapporte l'histoire d'un lézard qui chaque fois qu'il était blessé par une vipère, allait manger du galega, et reprenait de nouvelles forces pour le combat.


[174]

  • lavamani, lavanese, ital., Do Pinet, Comment, de Matthiole, 1660, p. 383. (Nos Toscans s'en escurent les mains, pour oster la terre quMis ont parmy les doitz, ny plus ny moins qu'on feroit de savon).